"Żona modna" jest satyrą, napisaną przez Ignacego Krasickiego i pochodzi ze zbioru satyr opracowanych w latach 1778-1779. Cała treść przedstawiona jest jako relacja, którą młody małżonek i szlachcic, pan Piotr, przedstawia znajomemu. To jego odpowiedź na to, dlaczego wyglądał na zasmuconego i niezadowolonego. Akcja rozgrywa się na przestrzeni kilku miesięcy, w drugiej połowie XVIII wieku, na dworcu szlacheckim na wsi i w domu w Warszawie.Pan Piotr pojął za żonę kobietę, która została wychowana w mieście, a na jego prośbę przeprowadza się do dworku na wsi. Od początku nie podoba jej się taki styl życia i krytykuje wszystko, co jest polskie i pospolite. Nie smakują jej potrawy, nie odpowiada służba, pokoje są zbyt ciasne, a salon za mało wystawny. Szlachcic próbuje spełniać zachcianki swojej ukochanej, mimo to, stawia ona coraz bardziej wygórowane wymagania.Sytuacja zmienia się radykalnie w chwili, kiedy kobieta postanawia wydać wystawny bal. Zaprasza bogatych i wpływowych gości, zajmując ich zabawą, jej mąż musi natomiast obsługiwać wszystkich i doglądać każdej wymyślonej przez nią atrakcji. Jest ich sporo, a kończą się na widowiskowym pokazie sztucznych ogni, podczas którego przypadkowo zostaje podpalona stodoła. Nikt nie przejmuje się jednak takim obrotem sprawy i jedynie szlachcic stara się ugasić pożar. Ta sytuacja przelała szalę goryczy i sprawiła, że od tej chwili żałował on swojego wyboru. Małżonka wydawała mu się osobą ułożoną i dobrze wychowaną. Cóż jednak z tego, gdy była zadufana w sobie i zapatrzona w inne, obce dla niego wartości?